Samenvattend kan gesteld worden, dat de prinses behoorde tot een niet onbemiddelde familie die tot een hoge sociale klasse behoorde, gezien het aantal rijke vondsten. Door de verscheidenheid van vondsten in het graf en de ”bijbehorende familiegraven” staat vast, dat men in Zweeloo toendertijd al internationale contacten heeft gehad. De kralen komen bijvoorbeeld uit het Elbe- en Wesergebied. Het gesmolten bronsfragment is afkomstig van een inheemse, Romeinse bronssmid, de grenzen waren toendertijd wel anders gesitueerd, zodat aan het begrip inheems een erg ruime betekenis moet worden gegeven.
De spits toelopende beker en andere kralen uit de graven komen uit de zuidelijke gebieden onder andere Frankrijk. Samen met de andere doden van de begraafplaats, is de mogelijkheid aanwezig, dat we hier te doen hebben gehad met de bewoners van een kleine nederzetting.
Aan het einde van het relaas gekomen, is het misschien de moeite waard, om de vraag te stellen, of in de volksmond bekende “Gelpenberg” op luttele kilometers van de begraafplaats gelegen, mogelijk ook een woonplaats van deze legendarische Kelten is geweest. Daar de Drentenaren alle scherpe medeklinkers in hun dialect verzachten, zou hierdoor de Gelpenberg weleens afgeleid of verbasterd kunnen zijn van “Keltenberg”. De tijd zal het misschien leren. De Gelpenberg is nu helaas een golfbaan zodat onderzoek in de nabije toekomst onmogelijk is.
Vertaling uit het Duits
Het voorgaande is een vertaling van een Duitse tekst, ruim geïnterpreteerd. Geschreven door de heer W.A. van Es, directeur van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek R.O.B. en de heer J. Ypey, medewerker van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek R.O.B.
Voor een ieder is op aanvraag kosteloos, de oorspronkelijke tekst verkrijgbaar bij Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) | Contact | Rijksoverheid.nl onder vermelding van overdruk nummer 9, “Das Grab der Prinzessin von Zweeloo und seine Bedeutung im Rahmen des Gräberfeldes”.
Emmen, 19 februari 1979
Bé Hoeksema, namens de werkgroep Prehistorie