Vertalingen – Translations
The woman as manager (in English)
R.A. Kreps
Good evening ladies and gentlemen,
Introduction
My name is lieutenant-colonel Ruth Kreps and I am the commander of the Combat Equipment Battalion here in Coevorden in the Netherlands. It is indeed an honour for me to speak to this group. I was very flattered when the mayor asked me to come speak to you. I was flattered because I wasn’t sure that anyone would have any interest in hearing from an American woman. But I told the mayor that I would come and speak. He asked me to speak to you about Woman as a Manager. To do that I would like to start with a story. And when I tell you this story, you’ll see how the attitude in this story is, the attitude that a woman anting to get into management must also have.
Mister Gorbatshov
The story begins with your Defense Minister calling mister Gorbatshov. He calls mister Gorbatshov and tells him that the Parliament of the Kingdom of the Netherlands has decided to declare war on the U.S.S.R. (Union of Soviet Socialist Republics). Now mister Gorbatshov is suprised and he says: “But doesn’t your Parliment realise that we have 8.000 tanks to your 800 tanks? Go back and tell this to your Parliament and see that they will change their mind’.
So your Defense Minister talks to the Parliament and the next morning he call mister Gorbatshov. And he says: ‘Sir , the Parliament still wishes to declare war on the U.S.S.R.’ (Union of Soviet Socialist Republics).
Mister Gorbatshov doesn’t know what to say so he tells your Defense Minister: “Go back to your Parliament and tell them we have 2.000 fighter jets to your 200.” So the Defense Minister goes back to the Parliament and tells them this.
And the next morning your Defense Minister calls mister Gorbatshov and says: “The Kingdom of the Netherlands still wants to declare war on you.” Mr Gorbatshov has no understanding he says: ”Please tell your Parliament that we have 1.000 warships to your 100 warships.”
See if that does not change their minds. So the Defense Minister goes back to the Parliament once again. And the next morning he again calls mister Gorbatshov and says that the Parliament still wishes to declare war on the U.S.S.R. (Union of Soviet Socialist Republics). Now mister Gorbatshov just can’t understand this and he says: “Go back and tell your Parliament that we have 1.000.000 soldiers to your 50.000 soldiers.” So he goes back to the Parliament and talks to them and the next day the Defense Minister call mister Gorbatshov and says : “Parliament has decided not to declare war on the U.S.S.R. (Union of Soviet Socialist Republics)”.
Now naturally this makes mister Gorbatshov a very happy man but he does not understand it. He says to the Defense Minister: “I told you about all our ships, all our planes, all our tanks and yet your Parliament still wanted to declare war but when I told you about my 1.000.000 soldiers then they changed their mind. Why?” And your Defense Minister says: “Well, the Parliament thought about it and they realized they have no place to put all those prisoners of war”. And this is the kind of attitude that if a person wants to succeed should carry through and that’s the kind of belief that a woman-manager should have to face that what is predominantly a male word.
About myself
I would like to begin by telling you just a little bit about myself. I was born in a small town very similar to Coevorden. My own town had a population of 8.000 people. It was called Greenville, Pennsylvania. After I graduated from highschool I attended College but I only stayed for 1,5 yaers. I quit College and I enlisted in the army.
I was enlisted for a sergant in the army for three years. And then I went to what the American army calls Officer Candidate School. You go to this school for 18 weeks and they teach you to become an officer. So in june of 1970 I was commissioned second lieutenant in the United States army. I have been in the army now for 23 years. Most of my career has been in leadership or management positions. I have commanded 3 companies, I have been an executive officier and of course I am now a battallion commander.
I absolutely love being part of the military. I enjoy all traveling and living in so many different places. I have lived in 9 states in the United States, I have served in West Germany, one in Karlsruhe, one in Stuttgart and now I’m here. So in 23 years I have lived in 12 places and there are more to come. The other benefit of all this traveling around is all the job-changes. You don’t do the same job for 15 years in your life. So the routine and the boredom is not there. You get new and exciting jobs and meet a multitude of new people all the time. Being a female leader or manager as an officer in the United States army has not been difficult to obtain. This is because the United States army has given the same opportunities for the best job to men the same as to women. It’s a very competitive careerfield and the best qualified advance no matter whether it’s a male , female, black, white, nothing matters. This is the best thing about the United States army. It is truly more equal than any other part of the American society that you will find. It is not only the army, it is in all military services. The military represents our government. Our government preaches equality so therefore the military must absolutely deal in equality, where our civilian sector does not have to do that nearly as much. And as your previous speaker said ‘there’s more work to be done’, here there is also more work to be done in the civilian sector of America, but the military has come a long way for woman-managers. So here I am in the Kingdom of the Netherlands.
My job in the Netherlands
How did I get here? In 1981 the United States of America and the Kingdom of the Netherlands made an agreement to allow Nato installations in his country, but we house army equipment of the United States. My job as commander is to ensure that everything is done properly to standard with that equipment. I have 4 companies in my battallion, one here in Coevorden, one is in Ter Apel, one is in Vriezenveen and my fourth one is way down south in Brunssum . The equipment that my companies store is worth over 2.4 billion United States dollars. I have approximately 91 military people that work for me and make sure that everything is done properly.
The Ministry of Defense has a contract with the United States Government for an implementary arrangement saying that the Dutch Ministry of Defense personnel will store and maintain all of my equipment for me. And that job will be mangaged also by the Ministry of Defense personnel. So it’s my job to work with that managementteam and help them to make sure that this job is done. The Ministry of Defense has approximately 1221 personnel working for my battallion. My soldiers that I have here have their families with them. Here in Coevorden we have a school for our children that is cooperating with the Dutch Park grade school. The childeren take combined classes with the Dutch children, such as music, art, physical education. My highschool students must be bussed to Soesterberg every day, so they have a long ride to school in the morning. They leave at 6 o’çlock in the morning and they come home at night at almost 7 o’clock.
The people of Coevorden have been very receptive to my personnel and the mayor and I have worked or tried work very closely together to make things better for all of us.
And now my people learn about your people and your people learn about my people. My tour here in the Netherlands will certainly be one of my most memorable ones. I have come to love Coevorden and the Netherland very much. You have a very beatiful country, you are a very wonderful people and I sincerely mean that.
Thank you very much.
De vrouw als manager (nu in het Nederlands)
R.A. Kreps
Goedenavond dames en heren,
Introductie
Mijn naam is luitenant-kolonel Ruth Kreps en ik ben commandant van het Combat Equipment Battalion hier in Coevorden in Nederland. Het is voor mij inderdaad een eer om voor deze groep te mogen spreken. Ik was erg gevleid toen de burgemeester mij vroeg om met u te komen praten. Ik voelde me gevleid omdat ik er niet zeker van was dat iemand enig belang zou hebben om te luisteren naar een Amerikaanse vrouw. Maar ik zei tegen de burgemeester dat ik zou komen spreken. Hij vroeg mij om met u te spreken over de Vrouw als Manager. Om dat te doen wil ik graag beginnen met een verhaal. En als ik u dit verhaal vertel, zult u zien hoe de houding in dit verhaal is, de houding van een vrouw die graag in het management wil komen ook moet hebben.
Meneer Gorbatshov
Het verhaal begint met uw minister van Defensie die de heer Gorbatshov belt. Hij belt de heer Gorbatshov en vertelt hem dat het parlement van het Koninkrijk der Nederlanden heeft besloten de Sovjet-Unie de oorlog te verklaren. Nu is de heer Gorbatshov verrast en zegt: “Maar beseft uw Parlement niet dat wij 8.000 tanks hebben tegenover uw 800 tanks? Ga terug en vertel dit aan uw Parlement en zorg ervoor dat zij van gedachten zullen veranderen.” Dus uw minister van Defensie praat met het parlement en de volgende ochtend belt hij de heer Gorbatshov. En hij zegt: ‘Meneer, het Parlement wil nog steeds de oorlog verklaren aan de Sovjet-Unie’.
Meneer Gorbatshov weet niet wat hij moet zeggen, dus zegt hij tegen uw minister van Defensie: “Ga terug naar uw parlement en vertel hen dat we 2.000 straaljagers hebben tegenover uw 200.” Dus de minister van Defensie gaat terug naar het parlement en vertelt hen dit. En de volgende ochtend belt uw minister van Defensie de heer Gorbatshov en zegt: “Het Koninkrijk der Nederlanden wil u nog steeds de oorlog verklaren.” De heer Gorbatshov begrijpt het niet en zegt: “Vertel uw Parlement alstublieft dat we 1.000 oorlogsschepen hebben tegen uw 100 oorlogsschepen.” Kijken of dat hun mening niet verandert. Daarom keert de minister van Defensie nogmaals terug naar het parlement. En de volgende ochtend belt hij opnieuw de heer Gorbatshov en zegt dat het parlement nog steeds de oorlog wil verklaren aan de Sovjet-Unie. Nu kan meneer Gorbatshov dit gewoon niet begrijpen en hij zegt: “Ga terug en vertel uw parlement dat we 1.000.000 soldaten hebben op uw 50.000 soldaten.” Dus gaat hij terug naar het parlement en praat met hen en de volgende dag belt de minister van Defensie de heer Gorbatshov en zegt: “Het parlement heeft besloten de Sovjet-Unie niet de oorlog te verklaren”.
Dit maakt meneer Gorbatshov natuurlijk een heel gelukkig man, maar hij begrijpt het niet. Hij zegt tegen de minister van Defensie: “Ik vertelde u over al onze schepen, al onze vliegtuigen, al onze tanks en toch wilde uw parlement nog steeds de oorlog verklaren, maar toen ik u vertelde over mijn 1.000.000 soldaten, veranderden ze van gedachten. Waarom ?” En uw minister van Defensie zegt: “Wel, het Parlement heeft erover nagedacht en besefte dat er geen plek was om al die krijgsgevangenen op te sluiten”. En dit is het soort houding dat iemand die wil slagen, moet uitdragen en dat is het soort overtuiging dat een vrouwelijke manager onder ogen moet zien wat overwegend een mannelijk woord is.
Over mezelf
Ik wil graag beginnen met iets over mezelf te vertellen. Ik ben geboren in een klein stadje dat erg op Coevorden lijkt. Mijn eigen stad had 8.000 inwoners. Het heette Greenville, Pennsylvania. Nadat ik mijn middelbare school had afgerond, ging ik naar de universiteit, maar ik bleef er maar 1,5 jaar. Ik stopte met studeren en ging in het leger. Ik werd voor drie jaar als sergeant in het leger ingehuurd. En toen ging ik naar wat het Amerikaanse leger de Officer Candidate School noemt. Je gaat 18 weken naar deze school en ze leren je om officier te worden. Daarna werd ik in juni 1970 tweede luitenant in het Amerikaanse leger. Ik zit nu 23 jaar in het leger. Het grootste deel van mijn carrière heb ik in leiderschaps- of managementposities doorgebracht. Ik heb het bevel gevoerd over drie compagnieën, ik ben uitvoerend officier geweest en ben ik nu bataljonscommandant.
Ik vind het absoluut geweldig om deel uit te maken van het leger. Ik geniet van al het reizen en wonen op zoveel verschillende plaatsen. Ik heb in negen staten in de Verenigde Staten gewoond, ik heb in West-Duitsland gediend, één in Karlsruhe, één in Stuttgart en nu ben ik hier. Dus in 23 jaar heb ik op 12 plaatsen gewoond en er zullen er nog meer volgen. Het andere voordeel van al dat rondreizen zijn alle baanwisselingen. Je doet niet vijftien jaar in je leven hetzelfde werk. De routine en de verveling zijn er dus niet. Je krijgt nieuwe en opwindende banen en ontmoet voortdurend een groot aantal nieuwe mensen. Het was niet moeilijk om een vrouwelijke leider of manager te zijn als officier in het Amerikaanse leger. Dit komt omdat het Amerikaanse leger mannen dezelfde kansen op de beste baan heeft gegeven als vrouwen.
Het is een zeer competitief carrièreveld en de meest gekwalificeerde boekt vooruitgang, of het nu een man, vrouw, zwart of wit is, niets doet er toe. Dit is het beste aan het Amerikaanse leger. Het is werkelijk gelijkwaardiger dan enig ander deel van de Amerikaanse samenleving dat je zult aantreffen. Dat geldt niet alleen voor het leger, maar voor alle militaire diensten. Het leger vertegenwoordigt onze regering. Onze regering predikt gelijkheid, dus daarom moet het leger absoluut gelijkheid nastreven, terwijl onze civiele sector dat lang niet zo vaak hoeft te doen. En zoals uw vorige spreker zei ‘er is meer werk aan de winkel’, er is ook meer werk aan de winkel in de civiele sector van Amerika, maar het leger heeft een lange weg afgelegd voor vrouwelijke managers. Dus hier ben ik in het Koninkrijk der Nederlanden.
Mijn baan in Nederland
Hoe ben ik hier terecht gekomen? In 1981 sloten de Verenigde Staten van Amerika en het Koninkrijk der Nederlanden een overeenkomst om NAVO-installaties in zijn land toe te staan, maar wij huisvesten legeruitrusting van de Verenigde Staten. Het is mijn taak als commandant ervoor te zorgen dat alles met dat materieel naar behoren wordt uitgevoerd. Ik heb vier compagnieën in mijn bataljon, één hier in Coevorden, één in Ter Apel, één in Vriezenveen en mijn vierde ligt ver zuidelijk in Brunssum. De apparatuur die mijn compagnieën opslaan is meer dan 2,4 miljard Amerikaanse dollar waard. Ik heb ongeveer 91 militairen die voor mij werken en ervoor zorgen dat alles goed wordt gedaan. Het Ministerie van Defensie heeft een contract met de regering van de Verenigde Staten voor een uitvoeringsregeling waarin is vastgelegd dat het personeel van het Nederlandse Ministerie van Defensie al mijn uitrusting voor mij zal opslaan en onderhouden. En die taak zal ook door het personeel van het Ministerie van Defensie worden vervuld. Het is dus mijn taak om met dat managementteam samen te werken en hen te helpen ervoor te zorgen dat deze klus wordt geklaard. Het Ministerie van Defensie heeft ongeveer 1221 personeelsleden in dienst voor mijn bataljon. Mijn soldaten die ik hier heb, hebben hun families bij zich. Hier in Coevorden hebben we een school voor onze kinderen die samenwerkt met de Parkschool. De kinderen volgen samen met de Nederlandse kinderen gecombineerde lessen, zoals muziek, kunst, lichamelijke opvoeding. Mijn middelbare scholieren moeten elke dag met de bus naar Soesterberg, dus ze moeten ’s ochtends een lange rit naar school maken. Ze vertrekken ’s ochtends om 6 uur en komen ’s avonds om bijna 7 uur thuis.
De mensen van Coevorden zijn zeer toegankelijk geweest voor mijn personeel en de burgemeester en ik hebben heel nauw samengewerkt of geprobeerd nauw samen te werken om de zaken voor ons allemaal beter te maken. En nu leren mijn mensen over uw mensen en uw mensen leren over mijn mensen. Mijn tournee hier in Nederland zal zeker een van mijn meest memorabele zijn. Ik ben heel veel van Coevorden en Nederland gaan houden. U heeft een heel mooi land, U bent een heel geweldig volk en dat meen ik oprecht.
Hartelijke dank